4 parties and a funeral

Hai allemaal,

In mijn hoofd heb ik deze blogpost al meerdere keren geschreven, het was alleen even lastig om de tijd en rust te vinden om er even voor te gaan zitten en het daadwerkelijk uit te typen. Bij deze dus.

School is inmiddels alweer op volle kracht begonnen,  inmiddels zijn we alweer ruim 4 weken bezig. Led is net zoals afgelopen jaar weer assistent in Reception 2, zeg maar groep 1. Zijn leerlingen zijn rond de 4 jaar oud. Het was voor hem aan het begin wel even gek. Hij miste ‘zijn’ kinderen en moest even wennen aan de nieuwelingen. Inmiddels gaat dat weer zoals vanouds. De samenwerking met zijn leerkracht verloopt erg prettig, een enorme verbetering ten opzichte van afgelopen jaar.

Ik sta dit jaar full-time voor year 5, groep 7.  Mijn leerlingen komen uit Cambodja, Vietnam, Zuid-Korea, Sri Lanka, Indonesie en Japan. Een bonte verzameling dus. Net zoals vorig jaar zijn deze leerlingen over het algemeen zeer gemotiveerd en gaan ze met plezier naar school. Ondanks dat de meeste nog een zeer uitgebreid naschools programma hebben. Ze gaan naar Chinese, Japanse, Cambodjaanse, Engelse  of Koreaanse les. Veel leerlingen hebben nog ongeveer 1 tot 2 uur andere lessen. Exclusief huiswerk! Sommige kinderen hebben zo’n druk programma dat ze niet of nauwelijks vrije tijd hebben.

Op ISSR volgen wij het Britse curriculum, dit is voor mij erg interessant, maar vergt wel veel voorbereiding. Zo zijn we met Topics (Aardrijkskunde, geschiedenis en natuur ineen) bezig met Australie. We leren over de First Settlers, James Cook, de Aboriginals en de Stolen Generation. Met Science leren we alles over het menselijk lichaam. Hiervoor zijn we afgelopen vrijdag naar het Angkor Hospital for Children geweest. We leerden daar van alles over bloed. Ik heb ook bloed gedoneerd en de kinderen konden dit proces op de voet volgen.

Voor Literacy (Engels) hebben we ons bezig gehouden met een bekende Engelse kinderboeken schrijver, Michael Foreman. We hebben zijn verhalen gelezen en geanaliseerd, en zelf dagboeken en vervolgverhalen geschreven, geinspireerd op zijn boeken. En Maths is gewoon rekenen, dit zal nooit mijn favoriete vak worden.

De school is enorm aan het groeien. We hebben er dit jaar 65 leerlingen bijgekregen op een aantal van rond de 250. Mijn klas met 20 leerlingen zit dan ook vol.

Mede doordat er ook een paar leerkrachten zijn vertrokken afgelopen jaar hebben we er een hoop nieuwe leerkrachten bijgekregen. Men komt uit Ierland, Engeland, Canada, Australie en Nieuw-Zeeland. De sfeer onderling is ontzettend goed. Afgelopen zaterdag hebben we nog met z’n allen de verjaardag gevierd van een collega, net zoals het weekend ervoor. En tijdens de pauze is het een drukke maar gezellige boek.

Helaas was er ook wat minder leuk nieuws op school: de moeder van één van mijn leerlingen is zeer plotseling op 34 jarige leeftijd overleden. Mijn leerlinge en haar broer zitten al jaren op ISSR en veel  leerkrachten en de directie kenden de familie goed. Met een groep leerlingen en leraren zijn we naar de begrafenis geweest. We moesten allemaal een zwarte broek of rok aan en een witte top zoals hier gebruikelijk is.

We verzamelden op school en met een groepje van een man of 30 gingen we eerst naar het huis van de familie. De traditie is dat je vanaf daar in processie achter de kist aan loopt naar de pagode. Deze was te ver weg dus gingen we per auto en bus. Zoals het hoort in Cambodja was het een georganiseerde chaos. De tent voor alle familie leden en de stoet met auto’s stond (zoals gebruikelijk) midden op de weg. Alleen motoren konden er nog langs. Na een uurtje wachten werden we naar een bus begeleid. Na weer een halfuur verder trokken we dan ook echt naar de pagode. Terwijl wij even een broodje stonden te eten keek ik toevallig even om me heen, om nog net het staartje te zien van de ceremonie met de monniken en de familie. Ondertussen werd het graf al dichtgegooid en ernaast stonden ze al cement te roeren om het graf mee te dichten. Iedereen zat gewoon door te kletsen en kinderen renden rond, heel bizar voor ons.

Net zoals veel families is deze familie boedhistisch, zij geloven dat deze persoon als het ware doorgaat naar een beter leven. Het is allemaal wat minder dramatisch dan bij ons.

En zoals de titel al suggereert: heel veel feestjes en leuke dingen.  Ik breng veel tijd door in Angkor Fight club waar ik zeker  2x per week kickboks en 1x crossfitt(soort bootcamp) doe. Ik heb het daar onwijs naar m’n zin en heb er al veel leuke vriendschappen aan overgehouden. Ik voel me steeds fitter en sterker worden en het geeft me een hoop energie.

Led is erg druk met zijn studie Khmer. Iedere dag oefent hij de klanken en de letters. Langzaam maar zeker gaat hij vooruit.

Ondanks dat het op school even flink aanpoten is en ik best wel moe ben aan het eind van een schooldag gaat het erg goed. Ik heb gelukkig weinig last van stress en heb genoeg aan mijn werktijd (7.30-16.00) om al mijn werk af te krijgen. Na school ga ik dus vaak sporten of koffie )of cocktails :)) drinken met collega’s. Vergaderen doen we 1x per week met de bovenbouw, dit duurt maximaal 15 minuten! Planaire vergaderingen hebben we maar 2x per jaar, ook die duren maar een half uurtje.

Voor iedereen die denkt dat het hier alleen maar rozengeur en manenschijn is: ik ben al meerdere keren wakker geschrokken doordat een kakkerlak besloot om mij als klimrek te gebruiken, de spinnen(in huis) zijn zo groot als je hand en Led kreeg een paar dagen geleden de schrik van zijn leven toen hij midden in de nacht werd gebeten door een onbekend beest. Het was onzettend pijnlijk en wij vreesden voor een spin of zelfs een slang. Na even zoeken zagen we dat het een duizendpoot was die zich had verschanst onder zijn kussen...

Liefs, Led en Evelien