Việt Nam

Hi allemaal,

Wij zitten inmiddels al een weekje of 2 in Vietnam. Graag zouden wij nu een jubelverhaal willen schrijven over dit land, maar helaas. Het valt ons behoorlijk tegen. Vooraf waren we al gewaarschuwd dat de mensen in Vietnam niet zo aardig zijn als in andere landen en dat blijkt helaas waar te zijn. Met name de mensen in de toeristische gebieden zijn erg onaardig. De Aziatische glimlach is hier vaak ver te zoeken.
De bezienswaardigheden zijn weinig interessanten er is weinig authentiek. Dit is voor ons (gelukkig) voor het eerst dat een reis zo tegenvalt. Al zijn we aan de andere kant ontzettend blij dat we in Cambodja wonen. Het is daar zoveel leuker!

Verder moet je steeds op je hoede zijn, iedere dag wordt er minstens 1 poging gedaan om ons op te lichten. Variërend van restaurant rekeningen die zelden kloppen tot taximeters die 3 keer zo snel gaan of prijzen die ineens omhoog gaan ondanks dat er iets anders op de kaart staat.
Zo hadden we in Cần Thơ een tourtje geboekt naar de floating market en wat andere dingen. Nadat wij geweigerd hadden om het eten van de boatdriver te betalen sloeg de sfeer om. Hij reageerde niet meer op onze vragen en besloot het laatste deel van het programma over te slaan en met een slakkegangetje terug te varen. Nog zo'n anderhalf uur...Toen wij dit wilden melden bij de man van het hotel waarbij we geboekt hadden, kregen we eerst te horen dat er helemaal geen man werkte. Vervolgens was het verhaal dat hij het land uit was(?!) en uiteindelijk werd ons verteld dat zijn vrouw ziek was en hij daardoor niet kon komen. Dit alles werd in perfect Engels uitgelegd door de vrouw die 15 minuten daarvoor nog geen woord Engels kon. Toen bleek dat Led bleef staan waar hij stond besloot ze in te binden en toch Engels te spreken.

Helaas drukken al deze ervaringen een flinke negatieve stempel op de reis. We zitten nu in Hoi An, in het midden van vietnam en hebben ook geen zin meer om verder naar het noorden te gaan, al schijnt het daar wel mooier te zijn. Vanaf hier vliegen we terug naar Ho Chi Minh City en dan naar Phnom Penh. Gaan we in Cambodja nog leuk wat plaatsen bezoeken.
Ook zijn we behoorlijk klaar met het reizen in brakke minibusjes waarin je 5 uur als haringen in een ton zit opgesloten. Hopend dat de chauffeur toch minstens 1 keer stopt zodat je even naar de wc kunt. Aangezien we het nergens interessant genoeg vinden om meer dan 2 nachten te blijven betekent dit dat we om de dag ro nd de 4, 5, 6 uur in de bus zitten.

Gelukkig hebben we ook erg leuke dingen mee gemaakt. Zo hadden we een leuke rit in de Mekong Delta (zuiden). Vanaf Chau Doc We zijn we in vliegende vaart naar Can Tho gereden. Het is de chauffeur gelukt om op de tijd die normaal gesproken voor dit traject staat, namelijk 3,5 uur, maar liefst een uur af te halen. Dit kon omdat hij ongeveer 95% van de tijd zat te toeteren en dat de steward continu uit het raam hing en met een "ajajaj" iedereen aan de kant schreeuwde. Het begon al goed bij het hotel. Achterop de motortaxi werden we naar het busstation gebracht. De bus vertrok zowaar een paar minuten vroeger. Helemaal in onze nopjes zaten we in het busje. Weinig mensen, voldoende beenruimte en lekker op tijd weg. Maar na 5 minuten rijden stopten we bij een garage en moesten we het busje weer uit. Er stond nog één ander busje met de motorkap open en allerlei onderdelen ervoor op de grond. "Daar staat ons nieuwe busje" zei Led nog voor de grap. En ja hoor, dit bleek zo te zijn. Na een minuut of 20 sleutelen konden we alsnog vertrekken. Na 10 minuten rijden werd het busje weer aan de kant gezet. Dit gaat een lange rit worden dachten we nog. Maar nee hoor, alleen het volume van de toeter moest omhoog. En door de Vietnamese Michael Schumacher kwamen we zelfs ruim drie kwartier voor geplande aankomsttijd aan. Achteraf hoorde dat hij waarschijnlijk zo'n haast had omdat hij sigaretten smokkelde, iets wat gebruikelijk schijnt te zijn op dit traject.

Zo hadden we ook een keer dat er een vrouw instapte die naast mij kwam zitten. Ineens 'pets!' begon ze me op mijn arm te slaan en te voelen en hard te lachen. Blijkbaar vond ze mijn witte huid erg leuk. De buurvrouw van Led zat naast het slaan ook aan zijn armhaar te plukken en maar hard lachen. Erg grappig om mee te maken.  Led heeft zijn lijstje met raar eten uitgebreid met een specialiteit die zowel in Cambodja als in Vietnam overal verkrijgbaar is. Namelijk kippen-embryo. Compleet met snaveltje en veertjes. Het scheen niet eens zo slecht te smaken.  

Na de Mekong Delta gingen we naar Ho Chi Minh City. Een superdrukke en hippe stad. Veel te zien en te doen. Op de terugweg gaan we daar nog een nachtje langs. Hier gelukkig superlieve mensen bij ons guesthouse.
Vanuit HCMC een bezoek gebracht aan de Cu Chi tunnels van de Vietcong. Led is zelfs nog een echte gang doorgegaan. In het donker, kruipend op handen en voeten met iets fladderend boven zijn hoofd. In de tunnel waren flink wat bochten gemaakt zodat de vijand je niet neer kon schieten. Die moest je dus in het donker voelen. Ik ben alleen de verbrede en verlichte toeristen tunnel in geweest, vond ik al klein en benauwd genoeg. Voor de rest vooral veel socialistische propaganda, ook grappig om een keer te horen. Aan het eind van de tour kon je schieten met verschillende soorten geweren.

Na HCMC zijn we naar de kust gegaan. Naar Mui Né. prachtige zandduinen gezien die door de heftige regenbui van daarvoor nagenoeg verlaten waren. Verder was daar weinig te doen.
Na 2 nachtjes zijn we doorgegaan naar Dalat. Prachtige busrit door de bergen. Hoe hoger je kwam hoe kouder het werd. Uiteindelijk weinig van Dalat gezien. Het was erg koud en hoosde non-stop. Voor het eerst sinds 3 maanden weer lange broeken en truien aan. Toen het eveneen paar uurtjes droog was hebben we een leuk ritje gemaakt met de scooter. En toen snel weer omlaag naar de warmte. Volgende halte: Nha Trang.

In Nha Trang lekker op het strand gelegen en ons verbaasd over de hoeveelheid Russen. Er blijken per dag 5 directe vluchten te gaan vanuit Rusland dus dat verklaart wel het één en ander. Alle restaurants, boekingskantoortjes en menukaarten in het Russisch. Zelfs door straatverkopers werden we soms in het Russisch aangesproken!

Om de lange rit naar Hoi An te onderbreken hebben we een tussenstop gemaakt in Quy Nhon. Hier zijn we per trein heen gereisd. In het gangpad zaten mensen op krukjes die af en toe op moesten staan als er eten langs kwam. Want dat weten we inmiddels, waar je ook bent in Azie, eten is nooit ver weg.
Quy Nhon is een lekker slaperig plaatsje waar we in 2 dagen maar 2 blanken hebben gespot. Mensen waren meteen een stuk vriendelijker. Led stond in het middelpunt van de belangstelling op de plaatselijke markt. Mensen bleven maar kijken.

Nu dus in Hoi An, schattig plaatsje bomvol touristen. Ieder restaurant en kledingatelier heeft een groot bord buiten hangen met aanbevelingen van Tripadvisor. Blijkbaar zitten hier alleen maar toprestaurants.

Gelukkig hebben we het samen erg gezellig en kijken er erg naar uit om weer thuis te zijn, in Siem Reap.

Hoe gaat het met jullie?

Liefs,

Led en Eef.

Ps, foto's volgen waarschijnlijk morgen.