Eet smakelijk!

Hoi allemaal!

Wij hebben weer een enerverend weekje achter de rug. Vorige week zondag hadden we de verjaardag van onze ladyboy buurvrouw. Dat was eh, apart. Langs de drukste weg in Siem Reap was een feesttent neergezet met plaats voor 130 mensen. Het is hier gebruikelijk dat iedereen ook mee-eet. De muziek stond -zoals hier gebruikelijk is- keihard. Denk daarbij aan opgeblazen boxen met een schel geluid. Heerlijk maar niet heus.

De gasten die binnenkwamen werden bij binnenkomst vol in de spotlight gezet. Overal flitsende camera’s en ook werd er gefilmd. Door de jarige job werden we vervolgens naar onze tafel geleid. Gelukkig zaten daar ook onze huisbaas en zijn vrouw, dan kenden we in ieder geval nog iemand. Daar kregen we een heerlijke 8-gangen maaltijd. Grote schalen met eten werden in het midden gezet en daar kon je van pakken. Bij de laatste gang lagen er ook envelopjes tussen. Of je daar je donatie in wilde doen. Toch bleef de sfeer een beetje raar. Het feestvarken heeft haar uiterste best gedaan om de hele avond zo chagrijnig mogelijk te kijken. Ook waren maar 4 van de 13 tafels bezet. De hele avond speelde een band maar er werd bijvoorbeeld niet gedanst. Leuk om een keer meegemaakt te hebben maar meer ook niet.

Die middag hadden we nog even geborreld met de overbuurman. Hij kwam op een gegeven moment aan met allemaal spiesjes. Expres zonder te vragen wat het was begonnen we aan de eerste. Anders wilde ik het vast niet meer proberen. En terecht zo bleek. Gatverdamme! Het was gedroogd en geperst varkensbloed. De andere spiesjes bestonden uit gegrilde ingewanden van een kip. Daar hebben we toch maar vriendelijk voor bedankt.

Nu we het toch over raar eten hebben: afgelopen zondag gingen Led en ik eten met mensen van de Siem Reap Social Club. We kenden deze mensen nog niet dus het leek een leuke gelegenheid om onze sociale contacten wat uit te breiden. We gingen eten bij Pyongyang Friendship restaurant, Koreaans dus. Achteraf een superfoute tent want de opbrengst bleek regelrecht te gaan naar Noord-Korea. Ook de meisjes die het entertainment verzorgden bleken uit Noord-Korea te komen.

En als klapstuk zou het hoofdgerecht van het Koreaanse menu bestaan uit hond. Gelukkig had ik het Chinese menu. Led had wel het Koreaanse. Aangezien in het restaurant niemand Engels sprak was het lastig om uit vissen welk vlees nou het hondenvlees was. Led heeft toch het stukje geprobeerd dat op zijn bord lag, maar uiteindelijk bleek het toch varken te zijn. Tenminste, dat zeiden ze. Zeker weet je het nooit…

Het lijkt erop dat het regenseizoen is begonnen. We hebben al een paar flinke buien gehad en ook de temperatuur is op veel dagen beduidend lager. Heerlijk! Daardoor heb ik laatst lekker een stuk kunnen fietsen. Als je 5 minuten de stad uit fietst zit je al op het platteland. Je ziet kleine hutjes, rijstvelden en overal spelende kinderen. 50% van de Cambodjanen is dan ook onder de 15. Overal word je vriendelijk begroet en nagekeken.

Uiteraard hebben we ook genoten van de prachtige overwinning van het Nederlands Elftal. Het was even lastig om te kijken aangezien de wedstrijd hier om 2 uur  ’s nachts werd uitgezonden. Het is ons gelukt om zonder van te voren de score te zien ’s avonds de herhaling te kijken. Onder de Cambodjanen leeft het voetbal nauwelijks, maar in het centrum zijn genoeg bars waar ze de wedstrijden uitzenden. Vanavond is de wedstrijd om 23.00 uur dus dat is al een stuk beter. Erg leuk, want er zitten hier veel Nederlanders maar nog veel meer Australiërs.

We hebben inmiddels een leuke groep mensen waar we dingen mee ondernemen. Met name leuke etentjes en borrels. En vanavond dus voetbal kijken.

Het voetbal van mij was helaas maar van korte duur. De tweede wedstrijd raakte ik helaas weer geblesseerd aan mijn bovenbeen. Au! Gelukkig lijkt het mee te vallen. Ik kan weer gewoon lopen en fietsen, alleen voetbal zal voorlopig niet kunnen. Ik ben inmiddels hier een keertje naar de sportschool geweest. Een soort Bikram fitness. Geen airconditioning en ventilatoren die uit staan. Wel goed als je snel een paar kilo kwijt wilt. In een half uur ben je al 2 liter vocht verloren.

Het kost $1 toegang. Ik dacht te beginnen op de loopband, maar dat ding wilde maar niet aan. Bleek dat als je op de loopband wilt je per minuut moet bijbetalen omdat dat stroom kost.

Led zijn schouder leek even wat beter te gaan, maar langzaam komt de pijn weer terug. Goed waardeloos dus. Verder vind hij het hier heerlijk. Het kost hem geen moeite om te wennen aan het langzame tempo en heerlijke nietsdoen. Ik begin me een beetje te vervelen en ben nu bezig met het zoeken van een leuke vrijwilligersklus. Deze week heb ik een paar afspraken met organisaties die hulp kunnen gebruiken.

Begin juli zijn we van plan om een paar weken naar Zuid-Vietnam te gaan. Voor slechts $30 en 12 uurtjes in de bus ben je er! Waarschijnlijk maken we een tussenstop in Phnom Penh en gaan we de volgende dag door naar Ho Chi Min City

Liefs Led en Eef