Monsoon is coming!

Hoi allemaal,

Wij hebben ons weer goed vermaakt sinds onze laatste post. Met een grote groep Nederlanders hebben we hier de wedstrijden gekeken. I.v.m. het tijdverschil keken wij pas om 23.00 uur. Compleet met muziek van Andre Hazes, Guus Meeuwis en Marco Borsato. Nooit gedacht dat we dat hier nog een zouden horen. Een paar expats hadden allemaal vlaggen meegenomen dus de hele bar kleurde oranje.

Op vrijdagavond is het inmiddels vaste prik om met een groep tapas te gaan eten bij Ivy. Met een wisselende groep van ongeveer 12 man uit allemaal verschillende landen. O.a. Engeland, Spanje, Zwitserland, VS en Nederland. Super gezellig! Wat wel heel jammer is, is dat dit allemaal vrijwilligers zijn die eind juli weer naar huis gaan. Dus als wij terugkomen uit Vietnam is bijna iedereen weg. Wel raar hoor, om korte tijd heel intensief met mensen om te gaan en ze vervolgens weer uit te moeten zwaaien. En dat iedere keer weer. Gelukkig hebben we ook een paar vrienden die hier wel het komende jaar blijven. We gaan veel uit en maken veel lol. Het is erg leuk om met al die nationaliteiten om te gaan.

Afgelopen week ben ik op 2 plekken begonnen met vrijwilligerswerk. Het ene is bij Treak Community Center. Deze school ligt op een paar kilometer van Siem Reap maar 100 jaar terug in de tijd. Deze school ligt in Treak Village. Een zeer arm dorp bestaande uit boeren en vissers. Er wonen 1800 mensen in 314 families. 1/3 van de families verdient minder dan $0,40 per dag. De kinderen gaan iedere dag maar een dagdeel naar een Cambodjaanse school. Er zijn namelijk te weinig scholen in Cambodja dus gaan kinderen alleen ’s ochtends of ’s middags naar school. Treak Community Center dient als aanvulling. De kinderen krijgen les van Cambodjaanse leerkrachten. Vaak zijn dit studenten van een jaar of 20. Ze krijgen o.a. les in Engels en ICT. Achter de school ligt een moestuin die wordt gebruikt voor training, werkgelegenheid en voedsel voor de dorpelingen. Ook is er een kleine bibliotheek, hier ga ik werken. Iedere klas komt 1 á 2 x per week in de bieb. Ook zijn de kinderen buiten de lessen om welkom om boeken te lezen en spelletjes te spelen. Veel kinderen willen dolgraag leren en het is dan ook de hele middag een zoete inval. Ik help ze o.a. met woordbegrip en uitspraak. Ook begrijpend lezen komt aan de orde. Lezen zit niet in de cultuur en kinderen zijn dan ook niet  gewend dat ze niet alleen de woordjes moeten lezen, maar ook moeten kijken naar de plaatjes en bedenken waar het verhaal over gaat.

Zo heb ik bijvoorbeeld met een 22-jarige jongen een peuterboek gelezen. Hij komt iedere dag een uur studeren omdat hij graag een goede baan wilt. Maar hij heeft geen geld voor een studie.

Het andere project waar ik aan mee ga werken is een vrij nieuwe school, New Bridge school. Opgericht door 2 jonge Cambodjaanse mannen. (ergens begin 20) Ze komen zelf uit arme families en willen graag wat terugdoen. Ze hebben nu ongeveer 50 leerlingen die ’s avonds en in de weekenden komen om Engels te leren. Ook hier zijn de leraren Cambodjaans. Ze worden helaas niet betaald. Ik vind het ongelofelijk dat deze studenten hun weinige vrije tijd (naast studie en betaalde baan) nog de tijd nemen om zoals ze het zelf zeggen “te helpen om Cambodja verder te ontwikkelen”. Eén leraar geeft het eerste uur les aan de beginners om vervolgens het volgende uur in de schoolbank te kruipen als leerling voor de gevorderden les.

Er zijn 2 kleine lokaaltjes en verder is er niets. Ik ga proberen met plaatselijke steun hier een bibliotheek op te zetten zoals op die andere school. Er zijn een paar hulporganisaties in Siem Reap die mij misschien hierbij kunnen helpen. De eigenaren zijn enorm gemotiveerd (ze hebben 2 banen om het schoolgebouw te kunnen financieren) maar voor de rest eigenlijk geen flauw idee hoe ze aan geld en middelen moeten komen.

Ik zal vast binnenkort een keer een oproep doen of jullie willen doneren maar ik ga eerst kijken wat ik hier kan regelen.

Het is enorm inspirerend om te werken met mensen die zoveel bevlogenheid hebben om hun land te helpen. Voor ons westerlingen is dat gemakkelijk, wij doen vrijwilligerswerk om ons goed te voelen, maar deze mensen voelen echt de noodzaak en zijn zeer gemotiveerd om aan te pakken.

Het is soms raar om in een land te wonen met zoveel tegenstellingen. In de stad rijden een heleboel dure Toyota trucks en zelfs een paar Hummers. Vervolgens zie je de kinderen op straat lijm snuiven en vragen ze of ze de restjes van je bord mogen eten.

Er is hier zoveel te doen, te helpen. Maar helaas werkt dat ook soms averechts. Er zijn hier weeshuizen waar vrijwilligers uit Europa honderden dollars betalen om te ‘mogen’ werken, terwijl het helemaal geen wezen zijn. Vaak hebben ze nog één of soms zelfs 2 ouders. De eigenaren worden rijk ten koste van de kinderen. Helaas zijn er nog veel meer van dit soort verhalen.

Wij proberen ons bescheiden steentje bij te dragen, net zoals gelukkig heel veel mensen om ons heen. Alleen al door ons geld zoveel mogelijk bij locals uit te geven.

Inmiddels hebben we al een hoop tropische regenbuien gehad. Zelfs met regenponcho wordt je na een tijdje zeiknat. Ook van het zweet. Een stuk van ons weggetje is dan één grote modderpoel. Ook lopen sommige straten onder. Wel is het beduidend koeler. Heerlijk!

De pijn bij led is helaas nog niet weg. Hij heeft inmiddels het stuur van zijn fiets laten verhogen. Bij winkel 1 een buisje gekocht en dat er bij winkel 2 tussen laten lassen. Pimp my ride! Hopelijk neemt dit de druk van zijn schouder af bij het fietsen en gaat het dan beter.

Vanaf volgende week gaat Led ook helpen in de bibliotheek. Zijn Khmer gaat met sprongen vooruit. Iedere dag is hij druk aan het studeren en aan het oefenen met wie maar wil. Na Vietnam wil Led ook Engels gaan geven aan jonge kinderen. Eerst een tijdje ervaring opdoen en daarna ergens een betaalde baan als leraar in een kleutergroep. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Vanavond gaan weer de stad in en morgen voetbal kijken. Voor de rest dezelfde saaie dingen als in Nederland. Boodschappen en schoonmaken. Moet helaas ook gebeuren. Led is inmiddels een expert in wassen. We hebben geen wasmachine dus alles gaat op de hand. En aangezien je shirtjes maximaal 1 dag kan dragen is dat een zeer regelmatig terugkerend klusje.

Hoe gaat het met jullie?

Liefs, Led en Evelien