Hey teacher!

Langzaam maar zeker beginnen we steeds meer te wennen aan ons leven in Siem Reap. We beginnen onze vaste plekjes te krijgen en tuktukdrivers beginnen ons te herkennen. Het is net een groot dorp hier.

We zitten uren te lezen voor ons huis en op die manier leren we ook de buren een beetje kennen. Vijf huizen verderop woont een moeder met dochter waar we ons Khmer mee oefenen. Inmiddels is ons Khmer beter dan hun Engels. Minstens 10 keer per dag brult het meisje “helloooo!” door de straat, gevolgd door driftig gezwaai.

Ook wonen er een hoop kleine kinderen die steeds ietsje dichterbij durven te komen. In tegenstelling tot ons overbuurmeisje die steevast begint te huilen als ze ons ziet.

Inmiddels heb ik mijn eerste uurtjes als English teacher er op zitten. Ik heb 2 verschillende groepen. In beide klassen zijn de kinderen tussen de 10 en 16 jaar oud. De ene week level 4 en week level 3. Dit omdat er te weinig English teachers zijn. Ik word als het ware verdeeld. De groep van vorige week bestaat uit ongeveer 16 leerlingen tussen de 10 en 16 jaar oud. Hun niveau is best aardig en de communicatie verloopt prima. Al vinden ze het wel heel eng om hardop te praten. Met spelletjes kwamen ze wel een beetje los.

Deze week heb ik de andere groep. Een groot verschil. Niet alleen is de klas veel groter, ook hun niveau is veel lager. Als ik iets vraag zie ik 22 paar ogen die me aankijken maar geen enkele reactie. Ik moet alles er echt uittrekken. Hopelijk gaat het beter als ze me wat langer kennen.  

Over het algemeen zijn de kinderen erg lief en vrolijk en doen ze goed mee. Al kan ik er maar moeilijk aan wennen dat iedereen aan het begin van de les gaat staan om mij te groeten en ze bij iedere beurt naast hun tafeltje gaan staan.

Contact krijgen met andere leerkrachten op deze school gaat moeizaam. Het zijn bijna alleen maar locals die weinig Engels spreken. Ook komt iedereen om 2 minuten voor aanvang van de les aan en is iedereen na de bel meteen vertrokken. Dit is gelukkig wel anders op de school waar ik in augustus ga beginnen. Daar werken alleen maar Britten en Australiërs.

Zondag naar onze tweede les Khmer geweest. Wederom leuke mensen ontmoet waarmee we komende vrijdag mee hebben afgesproken. En eindelijk leuke mensen die niet meteen de volgende dag naar huis gaan.

Ook in het zwembad waar we regelmatig te vinden zijn leren we mensen kennen. Erg fijn, in veel grote hotels mag je gratis aan het zwembad liggen zolang je af en toe maar iets eet of drinkt.

Ondanks de lekke banden(3 inmiddels) fietsen we lekker de hele stad door. Door de hitte moet je ongeveer iedere drie dagen je banden weer oppompen. En door de vele kleine kiezeltjes en glas is een lekke band een veel voorkomend probleem.

Gelukkig zitten er op iedere straat hoek wel zaakjes waar ze even je band plakken. Klaar terwijl u wacht en dat voor maar €0,80!

Het verkeer lijkt op het eerste gezicht erg chaotisch, maar er blijkt wel logica in te zitten. Men rijdt hier aan de rechterkant, maar als je linksaf wilt slaan neem je de korte bocht en rijd je vervolgens tegen het verkeer in om zodra het kan weer in te voegen bij het verkeer dat rechts rijdt. Je moet dus altijd opletten voor tegemoetkomend verkeer: handkarren, fietsers, motors, tuktuks en soms zelfs auto’s. Al lijkt de regel ook te zijn: auto’s hebben per definitie voorrang. Bij kruispunten gaat iedereen langzaam rijden en is het ritsen van vier kanten.

Helaas moesten we ook al op zoek naar een dokter. Via een superhandige Facebookpagina voor locals en expats in Siem Reap vonden we een Engelse dokter. Led heeft al weken last van zijn schouder en het wordt maar niet minder. Vandaag een Cortisone injectie gehad, als het goed is gaat het de komende dagen beter.

We vullen onze dagen dus met veel luieren, lekker lezen en kletsen met de buren. Afgewisseld met boodschappen doen op de markt. Met name fruit en eieren halen we daar. Helaas hebben ze hier geen eierdozen dus krijg je de eieren los mee in een zakje. Het is me nog niet gelukt om alle eieren heel thuis te krijgen.

Het fruit hier is heerlijk. We eten heel veel mango’s (het is nu mango season, dus die zijn heel goedkoop, drie voor €0,55) watermeloen en bananen.

Ook van de buren krijgen we af en toe wat fruit toegestopt. Iedereen verzamelt hier blikjes en plastic flessen om een beetje bij te verdienen (20 flessen leveren €0,02 op) Wij verzamelen die en geven ze aan de buren.Op die manier recyclen we toch een klein beetje.