Van vakantie naar vakantie

Hoi allemaal,

Het is weer veel te lang geleden dat ik een blogje heb geschreven. Bij deze.

Wij hebben er inmiddels alweer 7 weken werken en 1 vakantie opzitten. Na een heerlijke zomer in Nederland en Schotland was het ook wel heel fijn om terug te komen in Siem Reap. Het is hier nog volop regenseizoen en de temperaturen zijn daardoor zeer aangenaam. Wel regent het heel veel wat helaas tot gevolg heeft dat onze hele slaapkamer onder de schimmel zit. Iew!

Op school gaat het erg goed. Led kan het goed vinden met de leerkracht van zijn groep, Elaine, en heeft weer veel plezier met zijn kids. Ik heb helemaal mazzel dit jaar want ik heb voorlopig maar 10 leerlingen! En in de middag maar 5, want dan gaat de helft naar Khmer-school. Het is erg gezellig, het lijkt soms net een groot gezin. Ook hebben we er een hoop leuke collega's bij.

Nadat we terug kwamen uit Nederland hebben we een prachtige roadtrip gemaakt door het zuiden van Cambodja. Vanuit Siem Reap vetrokken we in oostelijke richting naar Kampong Cham, onderweg zijn we o.a. gestopt voor wat mooie Angkor ruines. Minder spectaculair dan Angkor Wat, maar dus ook zonder alle touristen. Vanuit Kampong Cham zijn we dwars door Phnom Penh naar het zuiden gereden, naar Kampot, onze tweede favoriete plek in Cambodja. Hier zijn we al vaker geweest en vermaken we ons iedere keer weer opperbest.

Op een gegeven moment reden we door Kampot en begon ineens de auto te wiebelen en toen klonk het “kggggggggggggggg”en zakten we naar links. “Hé!” zei Led en wees vooruit, “daar gaat ons wiel!” En inderdaad, het hele wiel was van de auto afgedraaid, de moeren bleken toch niet helemaal goed vast te zitten. Gelukkig hadden we onze Cambodjaanse vriend Sareth bij ons. Hij heeft voor ons een garage gebeld die nog wilde komen ( het was al 18.00) binnen een kwartier kwamen ze met een krik. Met wat moeren van de andere wielen kon de band weer worden vastgezet zodat we naar de garage konden. Daar werd iemand erop uitgestuurd om de juiste moeren te kopen en een uurtje later konden wij onze weg weer vervolgen.

Na Kampot begon het spannendste gedeelte van de reis: een trip door het Kardamom gebergte. Het is vrij lastig om daar met het openbaar vervoer te komen en is daardoor weinig touristisch. Onze eerste stop was Chi Phat. Langs de hoofdweg stond een aankondiging voor dit dorp met daarbij de aanwijzing: “volg de telefoonlijn” na een half uurtje over een modderige weg kwamen we via een ferry bij het dorpje aan. Letterlijk 1 straat met wat guesthouses, homestays en een bezoekerscentrum. Al snel hadden we een leuk en goedkoop guesthouse gevonden én de local pub (die ook echt ‘Local Pub’ heet) De regen kwam met bakken uit de hemel dus we moesten wel!

De volgende dag hebben we een trekking van maar liefst 26km gemaakt. Al na een uurtje stevig doorstappen kwamen we (wederom) tot de conclusie dat wij geen wandeltypes zijn en dat deze tocht nog lang ging duren. Maar we wilden het toch afmaken. Helaas was de trekking niet heel spannend en viel het uitzicht een beetje tegen( wat zijn we verwend!) Uiteindelijk kwamen we na een uurtje of 8 lopen weer aan in het dorp en dat hebben we uiteraard gevierd bij ‘onze’ pub.

De volgende dag zijn we doorgereden naar Koh Kong om vanuit daar de dag erna te beginnen aan onze tocht dwars door de bergen. Na een aantal verkeerde afslagen (de navigator, ondergetekende, was duidelijk nog niet wakker) zaten we eindelijk op de goede weg. We hadden verhalen gehoord over verschrikkelijke wegen en waren dan ook al om 6 uur ‘s ochtends vertrokken om het rustig aan te kunnen doen. Maar het bleek dat de wegen, op een kilometer of 10 na, in prima conditie waren. Die 10 km waren dan wel weer verschrikkelijk slecht. Denk aan smalle enge bruggetjes, diepe modderpoelen en enorme kuilen. Gelukkig hadden we een 4wd anders waren we er nooit doorheen gekomen.

Ook afgelopen week zijn we weer op reis geweest, naar Maleisie dit keer. Via Kuala Lumpur zijn we direct doorgevlogen naar Kota Bharu in het noordoosten, vlakbij de Thaise grens, alwaar we de speedboot namen naar de Perhentian Islands. Na even zoeken vonden we een leuke bungalow aan het eind van het strand met een waanzinnig uitzicht over de zee en het strand. Het huisje was erg simpel en een beetje brak, maar goed genoeg voor ons. En het uitzicht maakte alles goed. Zelfs het feit dat op een nacht er een muis zich dwars door mijn tas heeft heengevreten en zich tegoed heeft gedaan aan een zakje Royal-D (electrolyte poeder)én de enorme spin die zich had verschanst in de badkamer. Ondanks dat Led ziek is geworden hebben we het daar heerlijk gehad. Lekker in de schaduw van een palmboom op het strand gezeten en een beetje gewandeld en vooral heel veel gelezen. Het waren de laatste 2 weken van het seizoen, nu zijn de eilanden dicht vanwege het monsoon-seizoen, hierdoor was het heerlijk rustig. Op ‘ons’ strand waren maar 4 restaurantjes en 1 barretje dat alcohol verkocht. Op het strand lagen steeds maar een handjevol mensen, heerlijk. En als we behoefte hadden aan wat meer drukte liepen we 10 minuutjes naar Long Beach de andere kant van het eiland waar het een stuk drukker was.

Na dit paradijsje gingen we door naar het eiland Penang waar we verbleven in de grootste stad Georgetown. Dit is een heel gezellig stadje vol met oude koloniale huizen. Op iedere straathoek zit een hippe koffie bar en ook was er veel street art te zien. We hebben hier lekker rondgewandeld en vooral heel veel gegeten. Iedere maaltijd zaten we aan de heerlijkste curries en sate.

Na een kort bezoekje aan Kuala Lumpur vlogen we weer naar huis.

Nu is het weer back to business en aftellen tot onze volgende reis.

Voor de rest gaat alles zijn gangetje. Led is momenteel bezig met het laatste deel van zijn TEFL-cursus (Teaching English as a Foreign Language)en ik ben nog altijd druk met vrienden, sporten, Nederlandse les geven en koffietjes drinken.

Liefs, Led en Evelien